Schroniska czy umieralnie ?

Każda gmina jest odpowiedzialna za to, aby zlikwidować problem bezdomnych psów i kotów na swoim terenie. Najczęściej odbywa się to w ten sposób, że urzędnicy gminni płacą jednorazową opłatę za przyjęcie psa lub kota do schroniska z którym podpisali umowę, (zwykle jest to koszt rzędu 3 do 5 tysięcy złotych za psa). Nikt jednak nie sprawdza co się z przyjętym już zwierzęciem dalej dzieje i czy otrzymało ono opiekę w ramach tej opłaty. A warto zdać sobie sprawę, że koszt utrzymania bezdomnego zwierzęcia w schronisku to ekonomiczna strata dla jego właściciela. ,,Uśpienie zastrzykiem kosztuje około 50 zł, obuchem siekiery w łeb – nic. Nikt nie wyda wszystkich pieniędzy, które dostał od gminy, bo kto prowadzi interes do którego trzeba dokładać? – pyta retorycznie Wypych.,, ¹ Nawet jeśli zdarzy się, że ktoś zainteresuje się losem psa lub kota, to wystarczy że właściciel schroniska wpisze w dokumentach, że został adoptowany. Nie można tego zweryfikować, bo umowy adopcyjne są tajne.

Stąd nie powinno nikogo dziwić, że co jakiś czas słyszymy w telewizji o kolejnych makabrycznych historiach zwierząt przebywających w schroniskach. Przykładów można by wymieniać wiele, jak choćby spawa schroniska w Białce kolo Iłży. Właściciele schroniska zabijali psy aby wytapiać z nich smalec, który można było nabyć za cenę zaledwie 20 złotych. W pobliżu innego schroniska, w Białogardzie, obrońcy zwierząt znaleźli nielegalne cmentarzysko psów. Schronisko w Białogardzie dostawało od różnych gmin od 1,2 do 1,5 tysięcy złotych w ramach jednorazowej opłaty za przyjęcie i opiekę nad psami, z których uśmiercono prawie połowę. ,,Jak kosztowne jest prawidłowe prowadzenie schroniska doskonale wiedzą członkowie stowarzyszenia Animals. W ubiegłym roku tczewskie stowarzyszenie dostało 179 tys. zł, dołożyło około 65 tys. zł. ,,² Ewa Gebert, prezes stowarzyszenia, mówi: ,,Finansujemy je głównie z darowizn i 1-go procenta podatku. Chcemy, żeby schroniska nie były prowadzone przez prywatne podmioty, którym zależy wyłącznie na zarobku. Gminy podpisują umowy z osobami, które mają wręcz negatywny stosunek do zwierząt”– twierdzi Gebert.³ Nie ma jednak co liczyć, że przy obecnych przepisach, umożliwiających zarabianie olbrzymich sum pieniędzy kosztem bezdomnych zwierząt, nastawieni na szybki zysk przedsiębiorcy z tego zrezygnują. Część z nich przyjmuje nawet nazwy sugerujące, że są organizacjami zajmującymi się ochroną zwierząt, albo wręcz podszywają się pod dobrze znane i działające od lat organizacje.

Gmina może też rozliczać się ze schroniskiem w inny sposób, przez płacenie stawki dziennej za przyjęcie i opiekę nad psem lub kotem. Jeśli gmina rozlicza się stawką dzienną, dochodzi do innego rodzaju patologii. W tym przypadku właścicielowi schroniska najczęściej zależy, aby pies jak najdłużej w nim pozostawał, bo za każdy dzień pobytu psa dostaje od gminy pieniądze. Schroniska takie nie mają więc żadnego interesu w znajdowaniu zwierzętom ciepłych domów adopcyjnych, często wręcz utrudniają lub uniemożliwiają adopcje zasłaniając się przeróżnymi wymówkami. Nierzadko zdarza się też, że gminy płacą latami na utrzymanie psów, których już od dawna w schronisku nie ma.

1 A. Prusińska ,,Przedsiębiorstwo mordowania zwierząt” w Onet, 13.09.2011.

2 Tamże.

3 Tamże.